SHBG (ang. sex hormone binding globulin) to białko wiążące wytwarzane w wątrobie, które transportuje hormony płciowe m.in. testosteron. Stężenie SHBG wpływa na poziom testosteronu w surowicy, dlatego oznaczany jest, jako dodatkowa wielkość przy oznaczeniach TT i niektórych hormonach (estradiol). Poziom SHBG jest dwukrotnie wyższy w wieku rozrodczym u kobiet niż u mężczyzn. U kobiet SHBG jest dodatkowo produkowany miejscowo przez endometrium, jajowody, gruczoł piersiowy, a u mężczyzn przez gruczoł krokowy.

Nadmiar stężenia SHBG w krwi może towarzyszyć stanom takim jak: choroby wątroby, nadczynność tarczycy, marskość wątroby, zaburzenia odżywiania (anoreksja).
Niedobór stężenia SHBG w krwi towarzyszy: zespołowi policystycznych jajników, zmianą metabolicznym w tym otyłość, zaburzenia gospodarki lipidowej i przy stosowaniu androgenów.

Estradiol (E2) to jeden z trzech hormonów, należących do grupy estrogenów (estradiol, estron, estriol). Ma duży wpływ na organizm kobiety. Odpowiedzialny jest za sprawne działanie układu rozrodczego. Bierze udział w regulowaniu cyklu miesiączkowego oraz prawidłowym rozwoju narządów płciowych. Wpływa na poziom libido oraz stan emocjonalny kobiety. Reguluje temperaturę ciała, a także wpływa na działanie gruczołów mlecznych oraz produkcję śluzu. Produkcja E2 zachodzi w jajnikach i nadnerczach. Z kolei u mężczyzn w niewielkiej ilości wytwarzany jest w jądrach oraz korze nadnerczy.
Stężenie hormonu u kobiet jest zależne od wieku oraz fazy cyklu. Najwyższe przypada na 12-14 dzień cyklu, czyli w okresie owulacji. Zaleca się wykonanie badania w momencie wystąpienia zaburzeń miesiączkowania, nowotworów wytwarzających estrogeny, w diagnostyce niepłodności, w ginekomastii u mężczyzn, w trakcie procedury In vitro oraz w przypadku rozwoju osteoporozy.
Nieprawidłowe stężenie estradiolu może niekorzystnie wpłynąć na płodność kobiet i mężczyzn.

FSH, hormon folikulotropowy to hormon wydzielany przez przedni płat przysadki mózgowej, odpowiedzialny za utrzymanie rozwoju i podtrzymywanie funkcji gonad, które produkują i uwalniają hormony steroidowe.
Mechanizm wydzielania FSH opiera się na sprzężeniu zwrotnym i uzależniony jest od stężenia estradiolu i testosteronu. Poziom hormonu u kobiet zależy od dnia cyklu miesiączkowego i zmienia się wraz z wiekiem, a po okresie menopauzy, spadek poziomu estradiolu powoduje wzrost stężenia FSH. U mężczyzn hormon folikulotropowy odpowiada za utrzymanie procesu spermatogenezy.

Oznaczenie poziomu FSH jest istotne diagnostycznie, przede wszystkim w podejrzeniu niepłodności, zaburzeniach cyklu miesiączkowego, a także w upośledzeniu funkcji osi podwzgórze-przysadka-gonady. Stężenie FSH, obok badania poziomu LH wykonuje się w podejrzeniu zespołu policystycznych jajników (PCOS) oraz innych chorób kobiecych narządów płciowych.

LH (lutetropina) - hormon gonadotropowy (lutenizujący) produkowany przez komórki przedniego płata przysadki mózgowej. Wydzielanie LH w znacznym stopniu zależne jest od płci, ma charakter pulsacyjny, a jego stężenia zależy od pory dobowej.
U kobiet na poziom LH ma wpływ faza cyklu miesiączkowego. LH odpowiada za regulowanie cyklu miesiączkowego, owulację, produkcję progesteronu i estradiolu.
Z kolei u mężczyzn hormon lutenizujący stymuluje komórki Leydiga, które przyczyniają się do produkcji testosteronu, a także odgrywa znaczącą rolę w dojrzewaniu plemników. Na wydzielanie LH wpływa Gn-RH w podwzgórzu i jest regulowane przez mechanizm sprzężenia zwrotnego hormonów wytwarzanych w gonadach.

Oznaczenie stężenia LH wykorzystywane jest w diagnostyce:
• niepłodności
• zaburzeń miesiączkowania i dojrzewania płciowego
• impotencji
• zespołu policystycznych jajników, wraz z FSH
• niewydolności przysadki mózgowej

TSH Tyreotropina - hormon produkowany przez przysadkę mózgową, wpływający na pracę tarczycy. Poziom TSH określa, czy u Pacjenta występują zaburzenia związane z nadczynnością lub niedoczynnością tarczycy. Badanie wykonuje się celem ogólnej oceny stanu tarczycy.

Do objawów nadczynności tarczycy zaliczamy: uczucie gorąca, spadek masy ciała, mimo iż ilość przyjmowanego pokarmu nie została zmniejszona, rozdrażnienie, biegunki. Z kolei w przypadku kobiet problemy z regularnym miesiączkowaniem.
Charakterystyczne objawy dla niedoczynności tarczycy to: wzrost masy ciała, mimo braku apetytu, uczucie zmęczenia, wzdęcia, zaparcia, uczucie zimna.

Badanie zaleca się przede wszystkim osobom:
• po 60 roku życia,
• które są obciążone genetycznie chorobami tarczycy,
• u których występują choroby autoimmunologiczne,
• które przeszły operacje tarczycy.

Prolaktyna (PRL) – hormon białkowy produkowany w przednim płacie przysadki mózgowej. Poziom stężenia PRL zależny jest od fazy cyklu miesiączkowego, a także od ilości estrogenów i progesteronu. Stężenie prolaktyny u kobiet wzrasta w drugiej fazie cyklu miesiączkowego, w trakcie ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Z kolei zarówno u kobiet, jak i mężczyzn na jej podwyższony poziom wpływa aktywność fizyczna, wzmożony stres, zaburzenia gospodarki węglowodanowej oraz wiek. Główną rolą prolaktyny w trakcie ciąży jest rozrost gruczołów piersiowych oraz produkcja mleka. Odpowiada także za pracę układu immunologicznego oraz regulację czynności gonad.

Niedobór PRL nie stanowi zagrożenia dla organizmu. Natomiast nadmiar prolaktyny tzw. hiperprolaktynemia może przyczynić się do rozwoju: gruczolaków przysadki mózgowej, niedoczynności tarczycy, niewydolności nerek, niewydolności kory nadnercza, a także do zespołu policystycznych jajników, jak i zaburzeń związanych z prawidłową pracą gonad obu płci.

Badanie poziomu prolaktyny zaleca się wykonać, gdy występują:
• Zaburzenia miesiączkowania,
• Problemy z zajściem w ciążę,
• Zmniejszone libido,
• Nadmierne owłosienie u kobiet,
• Stany lękowe.

DHEA-SO4 to hormon steroidowy wytwarzany w korze nadnerczy. Powstaje na skutek przekształcenia (sulfacji) dehydroepiandrosteronu (DHEA) w siarczan w wątrobie i nerkach. Zmniejszenie wydzielania hormonu jest głównym powodem starzenia się organizmu.

DHEA-SO4 odpowiedzialny jest za produkcję testosteronu i estrogenów. Oznaczenie poziomu DHEA-SO4 zleca się w podejrzeniu zaburzeń produkcji androgenów (hiperandrogenizm) i związanych z tym schorzeń jak: wirylizacja, hirsutyzm, łysienie plackowate, przedwczesne lub opóźnione dojrzewanie. Dodatkowo wskazaniem do wykonania badania są problemy z zajściem w ciąże, zespół policystycznych jajników, a także choroby kory nadnerczy - nowotwory i przerosty. 

Testosteron - męski hormon androgeniczny, produkowany przez jądra. W kobiecym ciele wytwarzany jest w niewielkich ilościach przez jajniki, korę nadnerczy oraz w trakcie ciąży w łożysku. W przypadku mężczyzn testosteron przede wszystkim odpowiada za prawidłowy rozwój narządów płciowych produkcję spermy, aktywność seksualną. Wpływa na rozwój męskiego owłosienia, rozrost masy ciała oraz tonację głosu.

W okresie dojrzewania, a także podczas intensywnego treningu poziom testosteronu wzrasta. Szacuje się, że od 20 do 80 roku życia poziom męskiego hormonu stopniowo się obniża. W organizmie kobiety testosteron odpowiedzialny jest za prawidłową pracę jajników i poziom libido. Lekarz może zalecić wykonanie badania w przypadku przedwczesnego bądź późnego dojrzewania u chłopców.

U mężczyzn badanie wykonywane jest, jeżeli występują:
• wahania nastroju, stres, złe samopoczucie,
• pierwsze objawy depresji,
• spadek libido, zaburzenia erekcji,
• pierwotny i wtórny hipogonadyzm,
• wczesne łysienie,
• zmiana kształtów sylwetki na kobiecą przez niedobór hormonu (utrata masy ciała, zaokrąglone biodra, widoczny zarys brzucha i piersi).

W przypadku kobiet zaleca się diagnostykę, jeżeli występują: zaburzenia miesiączkowania, nadmierne owłosienie ciała, problemy z zajściem w ciąże.