Badanie poziomu chlorków we krwi pomaga w diagnostyce zaburzeń równowagi elektrolitowej i kwasowo-zasadowej. Jony chlorku są obecne we wszystkich płynach organizmu, głównie w osoczu i płynie pozakomórkowym.

Poziom chlorków we krwi zmienia się analogicznie ze wzrostem poziomu sodu, ze względu na swoje wzajemne powiązanie. Niskie stężenie chlorków obserwuje się w uporczywych wymiotach i biegunkach, w przypadku drenażu soku żołądkowego, stosowania leków moczopędnych. Zwiększone stężenie chlorków we krwi związane jest z wysoką ich podażą w diecie, może zwiastować również nieprawidłowe funkcjonowanie nerek. 

Badanie magnezu w surowicy ma na celu określenie poziomu jego stężenia. Magnez to jeden z najważniejszych elektrolitów w organizmie człowieka. Ma właściwości wpływające na funkcję układu nerwowego oraz pracę mózgu i serca. Odpowiada za prawidłowe działanie mięśni, utrzymuje odpowiedni poziom ciśnienia tętniczego krwi, jest budulcem kości. Niedobór magnezu (hipomagnezia) może powodować występowanie objawów takich jak nadpobudliwość, problemy z prawidłowym funkcjonowaniem mięśni (drżenia, skurcze), apatię, zaburzenia nastroju, które mogą przyczynić się do powstania depresji, a nawet zaburzeń świadomości. W zaawansowanym stopniu niedobór magnezu wpływa na zaburzenia pracy układu sercowo-naczyniowego.

Z kolei objawami towarzyszącymi przy hipermagnezji (nadmiar magnezu) są: obniżenie ciśnienia tętniczego, problemy z wypróżnianiem i oddawaniem moczu, osłabienie mięśni. Zaawansowana hipermagnezia może prowadzić do poważnych skutków takich, jak niewydolność oddechowa, zaburzenia pracy mięśnia sercowego, który może przyczynić się do zatrzymania akcji serca.

Źródłem magnezu są przede wszystkim pełnoziarniste produkty zbożowe. Dodatkowo może być przyjmowany jako suplement diety.

Potas to jeden z głównych elektrolitów płynu wewnątrzkomórkowego, który wspomaga układ nerwowy i mięśniowy w tym pracę serca. Dodatkowo kontroluje ciśnienie i pracę nerek. Odpowiada za regulowanie gospodarki wodnej. Pobudza wydzielanie insuliny. Poziom potasu we krwi należy kontrolować, gdyż zarówno jego nadmiar (hiperkaliemia), jak i niedobór (hipokaliemia) mogą wpłynąć niekorzystnie na nasz organizm.

Hiperkaliemia-termin oznaczający nadmiar potasu w surowicy krwi. Przyczyną hiperkaliemii może być zła dieta, w której jest znacznie podwyższony poziom potasu, przez co nie jest on dostatecznie wydalany przez nerki. Zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, kwasowo-zasadowej, podwyższone ciśnienie krwi, niedoczynność kory nadnerczy kwasica metaboliczna, wydzielanie przez trzustkę zbyt dużej ilości insuliny. Objawami tego stanu są: bóle mięśni, w tym uczucie mrowienia, kołatanie serca, problemy z koordynacją ruchową, zawroty głowy, apatia, skurcze mięśni, senność i brak skupienia.

Hipokaliemia, czyli niedobór potasu w surowicy krwi. Do częstych objawów należą: biegunka, wymioty, choroby nerek, cukrzyca, zaburzenia hormonalne, zaburzenia pracy serca- przyspieszone bicie serca, nadpobudliwość. Przyczyną hipokaliemii może być zła dieta, w której jest zbyt mała ilość przyjmowanego przez organizm potasu, a także przyjmowanie leków, które w zbyt dużej ilości usuwają pierwiastek z organizmu.

W celu skontrolowania stężenia potasu w surowicy krwi należy wykonywać regularnie kontrolne badania.

Sód to jeden z elektrolitów występuje w postaci kationów i anionów. Dostarczany jest do organizmu razem z pokarmem. Proces jego usuwania zachodzi w nerkach wraz z moczem oraz w niedużym stopniu wydalany jest z kałem i potem. Podstawowymi zadaniami, za które odpowiada to regulacja ilości oraz rozkład wody w ciele. Utrzymywanie prawidłowego poziomu pH – zachowuje równowagę kwasowo-zasadową.

Pacjent powinien wykonać badanie w celach kontrolnych, jeżeli występują u niego następujące objawy: długotrwałe biegunki, wymioty, odwodnienie, częste oddawanie moczu, brak apetytu, gorączka, zaburzenia pracy serca, wątroby oraz nerek. Zaburzenia gospodarki wodnej, a także monitorowanie stanu zdrowia pacjentów, którzy przeszli groźne infekcje, operacje, ocena pH.

Ważne, aby zachować odpowiednie stężenie sodu we krwi, gdyż jego zachwianie może doprowadzić do hipernataremii (zwiększony poziom sodu) oraz hiponatremii (obniżony poziom sodu). Obydwa stany mogą prowadzić do poważnych komplikacji dla naszego organizmu.

Żelazo odgrywa jedną z kluczowych ról w organizmie człowieka. Bierze udział w tworzeniu hemoglobiny w ciele. Pierwiastek odpowiedzialny jest za magazynowanie żelaza w komórkach tj. ferrytyna i hemosyderyna oraz białko transportujące żelazo tzw. transferryna – całkowita zdolność wiązania żela (TIBC).

Stężenie żelaza bada się, gdy u pacjenta następuje podejrzenie lub rozpoznanie niedokrwistości (anemii). Obniżony poziom żelaza we krwi często towarzyszy dolegliwościom, takim jak stany zapalne, choroby przewlekłe, zakażenia oraz nowotwory.