ALT - aminotransferaza alaninowa jest enzymem wskaźnikowym, wewnątrzkomórkowym. Poziom ALT wykonuje się przesiewowo w diagnostyce i różnicowaniu chorób wątroby, a także w ocenie postępu procesu chorobowego. Zbyt wysoki poziom ALT może wskazywać na choroby zapalne wątroby, w tym ostre lub przewlekłe zapalenie wątroby.
ALT należy do panelu prób wątrobowych, wykonywanego w kompleksowej diagnostyce wątroby lub w podejrzeniu chorób, takich jak: marskość wątroby, żółtaczka zastoinowa, nowotwory, lub alkoholowe zapalenia wątroby.

AST aminotranferaza asparaginianowa, to jedna z tzw. prób wątrobowych przydatnych w diagnostyce ostrych i przewlekłych stanów zapalnych wątroby. Enzym ten występuje w komórkach ciała, najliczniej w mięśniu sercowym, mięśniach szkieletowych i wątrobie. Wzrost poziomu AST może sugerować uszkodzenie komórek tych narządów. Badanie stężenia AST wykorzystywane jest przede wszystkim w diagnostyce chorób wątroby jak: wirusowe i toksyczne uszkodzenie wątroby, żółtaczka zastoinowa, marskość, choroby nowotworowe. W celu kompleksowej diagnostyki, obok poziomu AST zaleca się badanie poziomu ALT (aminotransferazy alanionwej), GGTP i bilirubiny.

Bilirubina jest barwnikiem żółciowym, powstającym jako produkt uboczny po rozpadzie hemoglobiny. Występuje w formie sprzężonej (związanej) i niesprzężonej (wolnej). Wydalana jest z organizmu wraz z żółcią poprzez pęcherzyk żółciowy, skąd transportowana jest dalej do jelita. Badanie poziomu bilirubiny zleca się w podejrzeniu nieprawidłowej pracy trzustki i wątroby spowodowanej nadużywaniem alkoholu, nowotworem, niedrożnością przewodów żółciowych. Wysoki poziom bilirubiny obserwuje się w przebiegu żółtaczki (tzw. żółtaczka noworodkowa w pierwszych dniach życia), w trakcie przyjmowania niektórych leków, a także doustnej antykoncepcji hormonalnej.

Cholesterol HDL - frakcja cholesterolu całkowitego będąca lipoproteiną o wysokiej gęstości (ang. high-density lipoprotein), nazywana "dobrym cholesterolem". HDL odpowiedzialny jest za transport cząsteczek cholesterolu z tkanek organizmu, w tym również ścian naczyń krwionośnych do wątroby. Badanie wykonywane jest przesiewowo, jako element panelu lipidowego, tzw. lipidogramu, który zleca się w ramach zmniejszenia ryzyka rozwoju miażdżycy i profilaktyki chorób układu sercowo-naczyniowego, jak choroba wieńcowa, zawał serca, udar mózgu. Obniżony poziom cholesterolu HDL jest czynnikiem ryzyka choroby niedokrwiennej, nawet jeśli poziom całkowitego cholesterolu pozostaje w granicach normy.

Cholesterol LDL - frakcja cholesterolu całkowitego będąca lipoproteiną o niskiej gęstości (ang. low-density lipoprotein), nazywana "złym cholesterolem". LDL odpowiedzialny jest za transport cholesterolu, kwasów tłuszczowych i trójglicerydów z wątroby, gdzie jest syntetyzowany do tkanek obwodowych ciała. Powstaje jako końcowy produkt przemian cząstek VLDL, czyli lipoprotein o bardzo niskiej gęstości, a jego stęzenie zależne jest nasilenia syntezy cząstki VLDL, jej przemian i tempa wychwytu LDL przez tkanki.

Badanie wykonywane jest przesiewowo, jako element panelu lipidowego, tzw. lipidogramu, który zleca się w ramach zmniejszenia ryzyka rozwoju miażdżycy i profilaktyki chorób układu sercowo-naczyniowego, jak choroba wieńcowa, zawał serca, udar mózgu. Podniesione stężenie cholesterolu LDL jest czynnikiem ryzyka choroby niedokrwiennej, nawet jeśli poziom całkowitego cholesterolu pozostaje w granicach normy.

Cholesterol jest składnikiem błon komórkowych, a także prekursorem witaminy, D3, hormonów płciowych (testosteronu, estrogenu, progesteronu) i nadnerczowych (kortyzolu).
Cholesterol produkowany jest w wątrobie i dostarczany do organizmu z pożywieniem. Badanie poziomu cholesterolu wykonuje się przesiewowo w badaniach okresowych i w diagnostyce chorób układu sercowo-naczyniowego jak choroba wieńcowa serca, miażdżyca tętnic, zawały, udary. Badanie zleca się również u osób z zaburzeniami lipidowymi lub ze zdiagnozowaną hipercholesterolemią rodzinną.

Ocena stężenia cholesterolu całkowitego jest wypadkową trzech frakcji: cholesterolu HDL (tzw. dobry cholesterol), odpowiadającego za transport zwrotny z komórek do wątroby, cholesterolu LDL (tzw. zły cholesterol), który przyczynia się do rozwoju blaszek miażdżycowych, zwężających światło tętnic, a także z lipoproteiny bardzo małej gęstości (VLDL). 

Fosfataza alkaliczna (ALP) - enzym obecny w większości komórek ciała, osiągający różne stężenia w zależności od miejsca występowania. Największy poziom ALP obserwuje się w kościach, wątrobie, drogach żółciowych i jelicie. Enzym ten zaangażowany jest głównie w rozwój macierzy kostnej, a także wzrost kośćca. Wyróżnia się 4 typy fosfatazy alkalicznej: jelitowy, łożyskowy (dojrzałe łożysko), nabłonkowy gonad i kostno-wątrobowo-nerkowy.

Badanie poziomu ALP znajduje swoje zastosowanie w diagnostyce chorób wątroby, dróg żółciowych, osteomalacji, choroby Pageta, nadczynności przytarczyc, guzów pierwotnych kości i przerzutów do kości, na które wskazuje wysoki poziom enzymu. Istotne jest zestawienie wyniku ALP z GGTP, które pozwala na różnicowanie chorób tkanki kostnej i cholestazy.

Podwyższony poziom ALP obserwuje się u kobiet w ciąży (uaktywnia się frakcja łożyskowa), a także u dzieci i młodzieży, ze względu na dynamiczny rozrost kośćca. 

Gamma-glutamylotranspeptydaza (GGTP) to enzym produkowany głównie w wątrobie, ale obecny także w błonie komórkowej jelit, nerek oraz trzustce. Oznaczenie poziomu GGTP jest w szczególności przydatne w leczeniu chorób wątroby, dróg żółciowych, trzustki, choroby alkoholowej oraz niektórych nowotworów.

GGTP należy do najbardziej czułych testów wątrobowych. W celach diagnostycznych najczęściej wykonywany jest z pozostałymi oznaczeniami ALT, AST i ALP, które wchodzą w skład panelu prób wątrobowych. Podwyższona norma GGTP może świadczyć o występujących nieprawidłowościach w działaniu wątroby.

Glukoza to cukier prosty, który stanowi podstawowe źródło energii w organizmie. Glukoza jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania narządów ludzkich. Za regulowanie jej poziomu odpowiada hormon trzustkowy - insulina. Jeżeli w organizmie występują zaburzenia poziomu glukozy we krwi, może dojść do stanu hiperglikemii - podwyższonego poziomu glukozy bądź hipoglikemii - zaniżonego poziom glukozy.
Symptomy sugerujące niskie stężenie glukozy to: ogólne osłabienie, drżenie rąk, senność, rozdrażnienie, bóle brzucha, tachykardia, a nawet tzw. śpiączka cukrzycowa. Z kolei podwyższone stężenie glukozy powoduje wzmożone pragnienie, potrzebę częstego oddawania moczu, senność, problemy z koncentracją. 

TSH Tyreotropina - hormon produkowany przez przysadkę mózgową, wpływający na pracę tarczycy. Poziom TSH określa, czy u Pacjenta występują zaburzenia związane z nadczynnością lub niedoczynnością tarczycy. Badanie wykonuje się celem ogólnej oceny stanu tarczycy.

Do objawów nadczynności tarczycy zaliczamy: uczucie gorąca, spadek masy ciała, mimo iż ilość przyjmowanego pokarmu nie została zmniejszona, rozdrażnienie, biegunki. Z kolei w przypadku kobiet problemy z regularnym miesiączkowaniem.
Charakterystyczne objawy dla niedoczynności tarczycy to: wzrost masy ciała, mimo braku apetytu, uczucie zmęczenia, wzdęcia, zaparcia, uczucie zimna.

Badanie zaleca się przede wszystkim osobom:
• po 60 roku życia,
• które są obciążone genetycznie chorobami tarczycy,
• u których występują choroby autoimmunologiczne,
• które przeszły operacje tarczycy.

Insulina – hormon białkowy produkowany przez komórki trzustkowe. Odpowiada za regulację gospodarki wodorowęglanowej organizmu. Pomiar stężenia insuliny używany jest w diagnostyce insulinooporności, cukrzycy, a także w przypadku podejrzenia nowotworu, który wydziela insulinę tj. insulinoma.

Jednymi z najważniejszych "odbiorców" insuliny są: wątroba, mięśnie szkieletowe oraz tkanka tłuszczowa, których komórki zawierają receptor dla insuliny. W przypadku zaburzenia wytwarzania insuliny bądź produkowaniem jej w zbyt małych ilościach może dojść do nagromadzenia glukozy we krwi, a następnie uszkodzenia narządu wzroku, serca, nerek oraz układu nerwowego.
Na wydzielanie insuliny pobudzająco wpływają: glukoza, aminokwasy, hormony trzustki i przewodu pokarmowego, a także wybiórcze leki. Z kolei jej wydzielanie spowalniają: hipoglikemia, somatostatyna, niektóre leki. Insulina z organizmu głównie usuwana jest przez wątrobę.
Pomiar stężenia insuliny wykonuje się najczęściej z innymi parametrami-poziomem glukozy i C-peptydu.

Kortyzol to hormon glikokortykosteroidowy (steroid) o najwyższym stężeniu we krwi, produkowany przez nadnercza. Podstawowym zadaniem tego hormonu jest regulacja ciśnienia krwi i metabolizmu glukozy (glukoneogenza), białek, tłuszczów, hamowanie odpowiedzi układu odpornościowego (efekt przeciwzapalny), regulacja wchłaniania wapnia oraz wydzielania kwasu żołądkowego i pepsyny. Określany jest jako hormon stresu, gdyż w sytuacjach stresowych dla organizmu podnosi się jego poziom. Podwyższone stężenie kortyzolu wiąże się ze wzrostem glukozy we krwi, przez co organizm odczuwa napływ energii. Kortyzol wpływa także na adrenalinę i noradrenalinę.

Zaburzenia wydzielania kortyzolu mogą mieć charakter pierwotny lub wtórny. Powodem pierwotnej dysfunkcji są: choroba nadnerczy powodująca ich nadczynność, np. nowotwór nadnercza, przerost nadnercza lub niedoczynność spowodowana zakażeniem, lub krwotokiem w nadnerczu.
Powodem wtórnego zaburzenia są: nieprawidłowości wydzielania ACTH i CRH występujące w niedoczynności przysadki mózgowej (np. w wyniku jej fizycznego uszkodzenia) lub nadczynności przysadki (np. w wyniku gruczolaka), nadczynności podwzgórza, a także w przypadku ektopowego wydzielania ACTH.

Kreatynina jest produktem przemiany materii, obecnym w krwi i w moczu. Proces filtracji zachodzi w nerkach, skąd następnie wydalana jest na zewnątrz razem z moczem.
Jej oznaczenie wykonuje się w celach kontrolnych, pozwalających na ocenę stanu ogólnego organizmu oraz w diagnostyce nerek. Weryfikacja poziomu kreatyniny przydatna przed wykonaniem badań obrazowych, przy których konieczne jest podanie pacjentowi kontrastu obciążającego nerki (najczęściej podczas TK i MRI).

Stężenie kreatyniny we krwi utrzymywane jest na tym samym poziomie. Dopuszczalne są niewielkie wahania.

Pełna morfologia to badanie profilaktyczne, którego wyniki pozwalają Lekarzowi ocenić ogólny stan zdrowia Badanego. Morfologia 5 diff składa się z 5 grup krwinek białych: neutrofile, bazofile, eozynofile, monocyty i limfocyty. Pozwala na ocenę układu czerwonokrwinkowego, białokrwinkowego i płytek krwi. Badanie szczególnie przydatne w analizie erytropoetycznej funkcji szpiku oraz przy występujących częstych krwotokach.

Analiza badania pozwala na rozpoznanie powstałych nieprawidłowości, monitorowanie istniejących już schorzeń oraz poszerzenie badań w celu dalszego leczenia. Problemy, jakie mogą wyniknąć z niewłaściwych wyników to podejrzenie:
• Anemii
• Stanów zapalnych, infekcji
• Choroby układu limfatycznego
• Odwodnienie
• Nadkrwistość
• Krwotoku wewnętrznego

Morfologia krwi (pełna) skład parametrów:
leukocyty, erytrocyty, hemoglobina, hematokryt, Wskaźniki czerwonokrwinkowe (MCV, MCH, MCHC, RDW), płytki krwi (PLT, MPV, PDW, PCT, P-LCR).

Cholesterol nie-HDL jest parametrem odzwierciedlającym poziom frakcji tzw. "złego cholesterolu", który bierze udział w procesach miażdżycowych.
Poziom nie-HDL wylicza się z różnicy stężenia cholesterolu całkowitego i HDL.

Trójglicerydy (TG, Triglicerydy) stanowią podstawową formę magazynowania kwasów tłuszczowych. Zaleca się kontrolowanie poziomu trójglicerydów, gdyż zaburzenia ich poziomu mogą prowadzić do rozwoju chorób sercowo-naczyniowych, cukrzycy, a także do zapalenia trzustki i uszkodzenia wątroby.
Podwyższony poziom trójglicerydów występuje również u osób otyłych, kobiet w ciąży, pacjentów powyżej 45 roku życia oraz u osób, u których zdiagnozowano niedoczynność tarczycy.