Estradiol jest hormonem żeńskim, należącym do grupy estrogenów. Odgrywa znaczącą rolę w prawidłowym funkcjonowaniu układu rozrodczego kobiet poprzez stymulowanie dojrzewania pęcherzyków jajnikowych i regulację cyklu miesiączkowego, rozwój narządów płciowych, popęd seksualny, produkcję śluzu poprzez gruczoły macicy. Wpływa również na właściwe działanie gruczołów mlecznych oraz na dobrą przemianę materii.

Estradiol wytarzany jest w jajnikach i w nadnerczach, a w ciąży przez łożysko. W niewielkiej ilości estradiol jest produkowany również u mężczyzn, poprzez jądra i korę nadnerczy, a poziom jego stężenia pomaga w diagnostyce ginekomastii i nowotworów jądra.

Stężenie hormonu u kobiet jest zależne od wieku oraz fazy cyklu. Najwyższe przypada na 12-14 dzień cyklu, czyli w okresie owulacji. Diagnostykę poziomu estradiolu wykonuje się przy zaburzeniach miesiączkowania (ciąża, menopauza), w diagnostyce niepłodności, nowotworów jajnika, w trakcie procedury in vitro, a także w problemach z osteoporozą, Odpowiedni poziom hormonu zmniejsza ryzyko chorób układu sercowo-naczyniowego, zapobiega osteoporozie, a u mężczyzn łagodzi objawy andropauzy.

Hormon folikulotropowy (FSH) to hormon glikoproteinowy wydzielany przez przedni płat przysadki mózgowej. Wspólnie z hormonem luteinizującym (LH) działa stymulująco na dojrzewanie pęcherzyków jajnikowych (pęcherzyków Graffa) i produkcję estrogenów i progesteronu.

Mechanizm działania hormonu opiera się na zasadzie sprzężenia zwrotnego i jest kontrolowany poprzez stężenie estradiolu. Wydzielanie FSH jest zależne od faz cyklu miesiączkowego i wypływa na zmiany w endometrium.
Hormon ten wydzielany jest również u mężczyzn, u których pobudza spermatogenezę. Poziom FSH oznacza się w diagnostyce niepłodności, w zaburzeniach cyklu miesiączkowego, a także w chorobach podwzgórza i przysadki mózgowej.
Badanie poziomu FSH wraz z poziomem LH oznacza się celem rozpoznania zespołu policystycznych jajników (PCOS) i innych chorób kobiecych. 

Hormon luteinizujący (LH) jest hormonem wydzielanym poprzez przedni płat przysadki mózgowej i pełni różne funkcje w zależności od płci. U kobiet reguluje cykl miesiączkowy, powodując pęknięcie pęcherzyka Graffa (owulację), powstanie ciałka żółtego i dalej podtrzymanie wydzielania przez nie hormonów steroidowych: progesteronu i estradiolu. U mężczyzn LH odpowiada za właściwe funkcjonowanie komórek śródmiąższowych jąder, produkujących testosteron.

Badanie poziomu LH wykonuje się w diagnostyce: bezpłodności i impotencji, w zaburzeniach miesiączkowania i dojrzewania płciowego, w niewydolności przysadki mózgowej. Badanie poziomu LH wspólnie z poziomem FSH umożliwia diagnostykę zespołu policystycznych jajników (PCOS). 

Progesteron jest żeńskim hormonem steroidowym wydzielanym przez jajniki, komórki ciałka żółtego, korę nadnerczy, a od 3 miesiąca ciąży przez łożysko. W niewielkich ilościach jest wydzielany również przez jądra u mężczyzn. Oznaczenie poziomu progesteronu wykonuje się głównie celem kontroli owulacji, rozpoznania niepłodności, monitorowania przebiegu ciąży, a także w podejrzeniu ciąży pozamacicznej i utraty ciąży.

Główną rolą progesteronu jest odpowiednie przygotowanie macicy do zagnieżdżenia się zarodka oraz utrzymanie ciąży. Jego najwyższe stężenie obserwuje się 5-7 dni po owulacji. 

Prolaktyna jest hormonem wydzielanym przez przedni płat przysadki mózgowej. Hormon ten wykazuje wahania stężenia w zależności od fazy cyklu miesiączkowego i jest ściśle powiązany z poziomem estrogenów i progesteronu.

Jego znaczący wzrost obserwuje się w pierwszej fazie cyku, a także w czasie ciąży i w trakcie laktacji poporodowej (wzrost nawet 20- krotny). Prolaktyna odgrywa znaczącą rolę w czasie ciąży- odpowiada za wzrost gruczołów piersiowych, a po porodzie za produkcje mleka.

Hiperprolaktynemia (zbyt wysokie stężenie prolaktyny) może świadczyć o guzach przysadki mózgowej, niedoczynności tarczycy, czy zespole policystycznych jajników i prowadzi do zaburzenia prawidłowego funkcjonowania gonad u kobiet i mężczyzn.
Wskazaniami do oznaczenia poziomu prolaktyny są zaburzenia miesiączkowania, mlekotok niefizjologiczny (u obu płci), trudności z zajściem w ciąże, zmniejszone libido, nadmierne owłosienie u kobiet, a także stany depresyjne, drażliwość, bóle głowy i zaburzenia widzenia.

DHEA-S Siarczan dehydroepiandrostendionu (DHEA-S) to hormon kory nadnerczy stymulujący produkcję testosteronu i estrogenów. DHEA-S odznacza się długim okresem półtrwania w surowicy, a także małą zmiennością dobową, dlatego może stanowić swego rodzaju marker do oceny czynności nadnerczy.

Badanie poziomu DHEA-S wykonuje się:Badanie poziomu DHEA-S wykonuje się:
- w podejrzeniu zaburzenia produkcji androgenów
- w diagnostyce niepłodnościw chorobach kory nadnerczy (nowotwory, wrodzony przerost)
- w przedwczesnym dojrzewaniu płciowym
u kobiet dodatkowo w podejrzeniu zespołu policystycznych jajników, zaburzeniach miesiączkowania i trudnościach z zajściem w ciąże, nadmiernym owłosieniu.

Testosteron to steroidowy, męski hormon płciowy, wytwarzany głównie przez jądra pod wpływem stymulacji przysadki mózgowej. W niewielkich ilościach wydzielany jest również u kobiet przez jajniki i korę nadnerczy. U mężczyzn testosteron odpowiada za wykształcenie narządów płciowych i spermatogenezę, wpływa na wykształcenie drugorzędowych cech płciowych (rozrost masy mięśniowej, obniżenie tonu głosu, owłosienie ciała i zarost twarzy), a także na rozwój gruczołu krokowego. W okresie dojrzewania, a także podczas intensywnego wysiłku fizycznego poziom testosteronu wzrasta. U kobiet testosteron odpowiada za prawidłową pracę jajników i poziom libido. Badanie zleca się u chłopców w przypadku objawów przedwczesnego lub opóźnionego dojrzewania. Badanie u kobiet wykonuje się w przypadku nieregularnych miesiączek, problemów z zajściem w ciąże, trądziku, nadmiernego owłosienia na twarzy i ciele. U mężczyzn oznaczenie testosteronu zleca się w:

- diagnostyce niepłodności (spadek libido, zaburzenia erekcji),
- sytuacji nadmiernego łysienia lub braku owłosienia twarzy i ciała,
- w zmianie sylwetki na kobiecą ginekomastią i obniżeniem masy mięśniowej,
- w zaburzeniach samopoczucia, obniżeniu nastroju, depresji i apatii.