Badanie poziomu chlorków we krwi pomaga w diagnostyce zaburzeń równowagi elektrolitowej i kwasowo-zasadowej. Jony chlorku są obecne we wszystkich płynach organizmu, głównie w osoczu i płynie pozakomórkowym.

Poziom chlorków we krwi zmienia się analogicznie ze wzrostem poziomu sodu, ze względu na swoje wzajemne powiązanie. Niskie stężenie chlorków obserwuje się w uporczywych wymiotach i biegunkach, w przypadku drenażu soku żołądkowego, stosowania leków moczopędnych. Zwiększone stężenie chlorków we krwi związane jest z wysoką ich podażą w diecie, może zwiastować również nieprawidłowe funkcjonowanie nerek. 

Cholesterol HDL tzw. "dobry cholesterol" jest fakcją cholesterolu odpowiedzialną za transport cząsteczek cholesterolu z tkanek organizmu do wątroby, gdzie są metabolizowane i poprzez syntezę kwasów tłuszczowych wydalane z organizmu.

Badanie stężenia HDL we krwi wykonuje się do oceny ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Jego wysoki poziom chroni przed wystąpieniem zawału serca, a niedobór wraz z wysokim poziomem trójglicerydów zwiększa ryzyko wystąpienia choroby wieńcowej.
Badanie stanowi najczęściej element składowy profilu lipidowego (cholesterol całkowity, cholesterol LDL, trójglicerydy), wykonywanego jako część badania przesiewowego choroby niedokrwiennej serca. 

Cholesterol LDL tzw. "zły cholesterol" jest frakcją cholesterolu, która odpowiada za transport cholesterolu do tkanek organizmu. W przypadku jego nadmiaru, cząsteczki cholesterolu LDL odkładają się w ścianach tętnic, prowadząc tym samym do zwiększenia ryzyka miażdżycy i choroby niedokrwiennej serca. Badanie wykonuje się w celu oceny ryzyka chorób serca, a także do monitorowania skuteczności ich leczenia.

Badanie cholesterolu LDL wykonuje się najczęściej razem z cholesterolem całkowitym, jako element profilu lipidowego (lipidogram). Poziom LDL jest silnie sprzężony ze stylem życia pacjenta, na który składają się zdrowa dieta i regularna aktywność fizyczna.

Cholesterol jako składnik błon komórkowych produkowany jest w wątrobie oraz dostarczany do organizmu wraz z pożywieniem. Stanowi ważny element syntezy kwasów żółciowych i hormonów sterydowych: m.in. kortyzolu, testosteronu i estrogenu.

Badanie poziomu cholesterolu w surowicy krwi zleca się u osób z chorobą wieńcową serca, miażdżycą tętnic obwodowych, po przebytych zawałach, a także profilaktycznie, u osób obciążonych genetycznie rozwojem chorób niedokrwiennych serca i z podejrzeniem występowania zaburzeń lipidowych.

Ocena stężenia cholesterolu całkowitego jest wypadkową trzech frakcji: cholesterolu HDL (tzw."dobry cholesterol"), odpowiadającego za transport zwrotny z komórek do wątroby, cholesterolu LDL (tzw."zły cholesterol"), który przyczynia się do rozwoju blaszek miażdżycowych, zwężających światło tętnic, a także z lipoproteiny bardzo małej gęstości (VLDL). 

Estradiol jest hormonem żeńskim, należącym do grupy estrogenów. Odgrywa znaczącą rolę w prawidłowym funkcjonowaniu układu rozrodczego kobiet poprzez stymulowanie dojrzewania pęcherzyków jajnikowych i regulację cyklu miesiączkowego, rozwój narządów płciowych, popęd seksualny, produkcję śluzu poprzez gruczoły macicy. Wpływa również na właściwe działanie gruczołów mlecznych oraz na dobrą przemianę materii.

Estradiol wytarzany jest w jajnikach i w nadnerczach, a w ciąży przez łożysko. W niewielkiej ilości estradiol jest produkowany również u mężczyzn, poprzez jądra i korę nadnerczy, a poziom jego stężenia pomaga w diagnostyce ginekomastii i nowotworów jądra.

Stężenie hormonu u kobiet jest zależne od wieku oraz fazy cyklu. Najwyższe przypada na 12-14 dzień cyklu, czyli w okresie owulacji. Diagnostykę poziomu estradiolu wykonuje się przy zaburzeniach miesiączkowania (ciąża, menopauza), w diagnostyce niepłodności, nowotworów jajnika, w trakcie procedury in vitro, a także w problemach z osteoporozą, Odpowiedni poziom hormonu zmniejsza ryzyko chorób układu sercowo-naczyniowego, zapobiega osteoporozie, a u mężczyzn łagodzi objawy andropauzy.

Fosfor jest pierwiastkiem niezbędnym do prawidłowego wzrostu, właściwej budowy i funkcjonowania kości, mięśni i układu nerwowego. Na poziom fosforu we krwi wpływa parathormon wydzielany przez przytarczyce, poziom witaminy D oraz czynność nerek.

Jego niedobór w organizmie jest spowodowany głównie nieodpowiednią dietą i przyjmowanymi lekami, a nadmiar może świadczyć o niewydolności nerek. Zbyt wysokie stężenie fosforu we krwi może doprowadzić do hiperfosfatemii.

Wskazaniami do wykonania badania poziomu fosforu we krwi są:

choroby kości,
przewlekła niewydolność nerek,
kamica nerkowa,
choroby tarczycy i przytarczyc,
choroba alkoholowa.

Glukoza to cukier prosty, który docierając do każdej komórki ciała wraz z krwiobiegiem stanowi główne źródło energii w organizmie. Poziom glukozy regulowany jest przez hormon trzustkowy — insulinę.

Badanie poziomu glukozy wykonuje się celem wykluczenia hiperglikemii i hipoglikemii, czyli nieprawidłowego stężenia glukozy we krwi, które jest niebezpieczne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu.
Objawami hipoglikemii (zbyt niski poziom glukozy we krwi) mogą być: drżenie rąk i całego ciała, senność, osłabienie, potliwość, nudności i bóle brzucha, tachykardia, a nawet śpiączka. Hiperglikemia (podwyższony poziom glukozy) może powodować wzmożone pragnienie, uczucie suchości w jamie ustnej, częste oddawanie moczu, wzmożoną senność i osłabienie koncentracji. 

Hormon folikulotropowy (FSH) to hormon glikoproteinowy wydzielany przez przedni płat przysadki mózgowej. Wspólnie z hormonem luteinizującym (LH) działa stymulująco na dojrzewanie pęcherzyków jajnikowych (pęcherzyków Graffa) i produkcję estrogenów i progesteronu.

Mechanizm działania hormonu opiera się na zasadzie sprzężenia zwrotnego i jest kontrolowany poprzez stężenie estradiolu. Wydzielanie FSH jest zależne od faz cyklu miesiączkowego i wypływa na zmiany w endometrium.
Hormon ten wydzielany jest również u mężczyzn, u których pobudza spermatogenezę. Poziom FSH oznacza się w diagnostyce niepłodności, w zaburzeniach cyklu miesiączkowego, a także w chorobach podwzgórza i przysadki mózgowej.
Badanie poziomu FSH wraz z poziomem LH oznacza się celem rozpoznania zespołu policystycznych jajników (PCOS) i innych chorób kobiecych. 

Tyreotropina to hormon wydzielany przez przysadkę mózgową, odpowiadający za pracę tarczycy. Badanie TSH wykonuje się celem oceny stanu tarczycy i w monitorowaniu jej leczenia. Na podstawie poziomu tyreotropiny można wstępnie zdiagnozować niedoczynność, a także nadczynności tarczycy.

Osoby chorujące na nadczynność tarczycy odczuwają między innymi: uczucie gorąca, rozdrażnienie, wzmożoną utratę masy ciała, mimo zwiększonej ilości przyjmowanego pożywienia. Do częstych objawów zalicza się także: drżenie mięśni, biegunki, przyspieszenie czynności serca, a u kobiet dodatkowo zaburzenia miesiączkowania.

Objawami niedoczynności tarczycy są natomiast: zmęczenie, senność, zaparcia, przyrost masy ciała, mimo braku apetytu, a także problemy skórne (suchość, zrogowacenie), wypadanie włosów, uczucie ciągłego zimna.

Wykonanie badania zaleca się osobom, które:
-przeszły operację tarczycy,
-najbliżsi członkowie rodziny są obciążeni chorobami tarczycy,
-u pacjenta występują schorzenia autoimmunologiczne,
-osobom powyżej 60 roku życia.

W celu wykluczenia niedoczynności wrodzonej zaleca się wykonanie TSH również u noworodków jako badanie przesiewowe.

Kreatynina jest substancją organiczną, powstającą jako produkt przemiany materii. Kreatynina jest filtrowana przez nerki, a następnie wydalana wraz z moczem. Oznaczanie wykonuje się głównie w celu kompleksowej diagnostyki i kontroli stanu zdrowia, do oceny czynności nerek, przed badaniami wymagającymi podania kontrastu obciążającego nerki, a także w monitorowaniu efektywności dializy.

Zaniżone stężenie kreatyniny obserwuje się u kobiet w ciąży, osób starszych, osób niedożywionych z małą aktywnością ruchową i niską masą mięśniową. 

Kwas moczowy jest materiałem końcowym puryn znajdującym się DNA, RNA oraz komórkach organizmu i pożywieniu. Za jego wydalanie głównie odpowiadają nerki, skąd usuwany jest wraz z moczem. W małym stopniu może być także usuwany przez jelita. Lekarz może zlecić wykonanie badania, kiedy u Pacjenta występują objawy takie jak: gorączka, nudności, wymioty, senność, ból brzucha i okolicy lędźwiowej, problemy z wydalaniem moczu, bóle, zaczerwienienie stawów i krwiomocz.

Badanie kwasu moczowego w surowicy krwi wykonuje się zazwyczaj w przypadku podejrzenia dny moczanowej i dalszego monitorowania stężenia kwasu moczowego u osób, które są w trakcie chemioterapii, a także w celu zdiagnozowania kamicy moczowej. Częstym objawem towarzyszącym dnie moczanowej jest uczucie silnego bólu w podbrzuszu promieniującego w stronę pleców tzw. kolka nerwowa oraz częste oddawanie moczu.

Badanie magnezu w surowicy ma na celu określenie poziomu jego stężenia. Magnez to jeden z najważniejszych elektrolitów w organizmie człowieka. Ma właściwości wpływające na funkcję układu nerwowego oraz pracę mózgu i serca. Odpowiada za prawidłowe działanie mięśni, utrzymuje odpowiedni poziom ciśnienia tętniczego krwi, jest budulcem kości. Niedobór magnezu (hipomagnezia) może powodować występowanie objawów takich jak nadpobudliwość, problemy z prawidłowym funkcjonowaniem mięśni (drżenia, skurcze), apatię, zaburzenia nastroju, które mogą przyczynić się do powstania depresji, a nawet zaburzeń świadomości. W zaawansowanym stopniu niedobór magnezu wpływa na zaburzenia pracy układu sercowo-naczyniowego.

Z kolei objawami towarzyszącymi przy hipermagnezji (nadmiar magnezu) są: obniżenie ciśnienia tętniczego, problemy z wypróżnianiem i oddawaniem moczu, osłabienie mięśni. Zaawansowana hipermagnezia może prowadzić do poważnych skutków takich, jak niewydolność oddechowa, zaburzenia pracy mięśnia sercowego, który może przyczynić się do zatrzymania akcji serca.

Źródłem magnezu są przede wszystkim pełnoziarniste produkty zbożowe. Dodatkowo może być przyjmowany jako suplement diety.

Badanie ogólne moczu wykonywane jest w kierunku diagnozy chorób układu moczowego oraz nieprawidłowości w procesach metabolicznych organizmu, takich jak: cukrzyca, żółtaczka, zapalenie trzustki.

Jest również uzupełnieniem rutynowych badań po przyjęciu do szpitala, przed operacją, lub w czasie ciąży. Na badanie moczu składa się ocena fizyczna (barwa, przejrzystość, odczyn, zapach, ciężar właściwy) ocena chemiczna (składniki) oraz ocena mikroskopowa osadu.

Obecność w moczu glukozy, białka lub mocznika, a także inna niż charakterystyczna słomkowa barwa wskazują na nieprawidłowości, takie jak infekcje dróg moczowych, czy stany zapalne.

Morfologia - badanie krwi obwodowej, to jedno z podstawowych badań profilaktycznych zalecane Pacjentom w celach diagnostycznych. Pozwala ocenić aktualny stan zdrowia, a także umożliwia dalsze monitorowanie i leczenie istniejącej już choroby. Dzięki analizie wyników lekarz jest w stanie wykryć główne nieprawidłowości m.in. schorzenia związane z niedokrwistością, zakażenia, stany zapalne, choroby autoimmunologiczne, a także zaburzenia krzepnięcia, czy nowotwory.

Morfologia pozwala na ogólną analizę krwi pełnej, która określa ilościową oraz jakościową ocenę elementów morfologicznych krwi w osoczu tj. krwinki czerwone – erytrocyty, krwinki białe - leukocyty oraz płytki krwi - trombocyty. W zestawie analizy krwi możemy określić także wartość hematokrytu oraz stężenie hemoglobiny.

W celach kontrolnych zaleca się profilaktyczne wykonywanie badania krwi raz do roku. 

Odczyn Biernackiego jest wskaźnikiem stanu zapalnego w organizmie, związanego ze zmianami stężenia białek we krwi. Badanie polega na mierzeniu tempa opadania krwinek czerwonych w osoczu. W przypadku wystąpienia procesu zapalnego tempo opadania krwinek zwiększa się, głównie na skutek wyprodukowania w organizmie znacznych ilości immunoglobulin i białek tzw. ostrej fazy, np. fibrynogenu.

Oznaczenie OB, obok morfologi należy do najczęstszych badań laboratoryjnych, zlecanych przesiewowo do ogólnej oceny organizmu i rutynowo przy badaniach okresowych.

Wzrost poziomu OB może wskazywać na:

-rozwój procesów zapalnych
-zakażenia bakteryjne
-choroby układu krwionośnego (białaczka, szpiczak)
-nowotwory
-choroby autoimmunologicznej
-choroby nerek.

Niskie OB obserwuje się w przebiegu niedokrwistości sierpowatej oraz czerwienicy prawdziwej.
Wynik badania może zostać zakłócony przy przyjmowaniu niektórych leków przeciwzapalnych, antykoncepcji hormonalnej i w czasie ciąży.

Potas to jeden z głównych elektrolitów płynu wewnątrzkomórkowego, który wspomaga układ nerwowy i mięśniowy w tym pracę serca. Dodatkowo kontroluje ciśnienie i pracę nerek. Odpowiada za regulowanie gospodarki wodnej. Pobudza wydzielanie insuliny. Poziom potasu we krwi należy kontrolować, gdyż zarówno jego nadmiar (hiperkaliemia), jak i niedobór (hipokaliemia) mogą wpłynąć niekorzystnie na nasz organizm.

Hiperkaliemia-termin oznaczający nadmiar potasu w surowicy krwi. Przyczyną hiperkaliemii może być zła dieta, w której jest znacznie podwyższony poziom potasu, przez co nie jest on dostatecznie wydalany przez nerki. Zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, kwasowo-zasadowej, podwyższone ciśnienie krwi, niedoczynność kory nadnerczy kwasica metaboliczna, wydzielanie przez trzustkę zbyt dużej ilości insuliny. Objawami tego stanu są: bóle mięśni, w tym uczucie mrowienia, kołatanie serca, problemy z koordynacją ruchową, zawroty głowy, apatia, skurcze mięśni, senność i brak skupienia.

Hipokaliemia, czyli niedobór potasu w surowicy krwi. Do częstych objawów należą: biegunka, wymioty, choroby nerek, cukrzyca, zaburzenia hormonalne, zaburzenia pracy serca- przyspieszone bicie serca, nadpobudliwość. Przyczyną hipokaliemii może być zła dieta, w której jest zbyt mała ilość przyjmowanego przez organizm potasu, a także przyjmowanie leków, które w zbyt dużej ilości usuwają pierwiastek z organizmu.

W celu skontrolowania stężenia potasu w surowicy krwi należy wykonywać regularnie kontrolne badania.

Sód to jeden z elektrolitów występuje w postaci kationów i anionów. Dostarczany jest do organizmu razem z pokarmem. Proces jego usuwania zachodzi w nerkach wraz z moczem oraz w niedużym stopniu wydalany jest z kałem i potem. Podstawowymi zadaniami, za które odpowiada to regulacja ilości oraz rozkład wody w ciele. Utrzymywanie prawidłowego poziomu pH – zachowuje równowagę kwasowo-zasadową.

Pacjent powinien wykonać badanie w celach kontrolnych, jeżeli występują u niego następujące objawy: długotrwałe biegunki, wymioty, odwodnienie, częste oddawanie moczu, brak apetytu, gorączka, zaburzenia pracy serca, wątroby oraz nerek. Zaburzenia gospodarki wodnej, a także monitorowanie stanu zdrowia pacjentów, którzy przeszli groźne infekcje, operacje, ocena pH.

Ważne, aby zachować odpowiednie stężenie sodu we krwi, gdyż jego zachwianie może doprowadzić do hipernataremii (zwiększony poziom sodu) oraz hiponatremii (obniżony poziom sodu). Obydwa stany mogą prowadzić do poważnych komplikacji dla naszego organizmu.

Trójglicerydy (TG, Triglicerydy) stanowią podstawową formę magazynowania kwasów tłuszczowych. Miejsca, w których gromadzą się triglicerydy to głównie wątroba i tkanka tłuszczowa.

Zaleca się badanie poziomu trójglicerydów w celu monitorowania objawów chorób sercowo-naczyniowych, przy podejrzeniu zapalenia trzustki, a także u osób z cukrzycą, osób otyłych, pacjentów powyżej 45 roku życia, kobiet w ciąży oraz z objawami niedoczynności tarczycy.

Badanie pozwala na kontrolę zaburzeń lipidowych w ciele człowieka.

Wapń to najbardziej skoncentrowany pierwiastek w organizmie człowieka. Wapń jest podstawowym budulcem kości (99% wapnia zawarte jest w kościach), wpływa na jakość naszych zębów i odpowiada za prawidłową równowagę kwasowo-zasadową. Jest niezbędny w procesie krzepnięcia krwi oraz wchłaniania witaminy B12. Odpowiada za prawidłowy skurcz mięśni.

Badanie stężenia wapnia całkowitego we krwi wykonuje się w przypadku występowania problemów z niskim stężeniem wapnia we krwi – hipokalcemia oraz wysokim stężeniem wapnia we krwi – hiperkalcemia. Jeżeli pacjent odczuwa częste skurcze mięśni, drżenie dłoni oraz mrowienie mogą być to symptomy hipokalcemii.
Z kolei bóle brzucha, osłabienie, zaparcia są częstymi objawami hiperkalcemii. Badanie zleca się w podejrzeniu występowania chorób układu kostnego, nerek, w celu diagnozowania układu krążenia oraz układu nerwowego.