Cholesterol HDL - frakcja cholesterolu całkowitego będąca lipoproteiną o wysokiej gęstości (ang. high-density lipoprotein), nazywana "dobrym cholesterolem". HDL odpowiedzialny jest za transport cząsteczek cholesterolu z tkanek organizmu, w tym również ścian naczyń krwionośnych do wątroby. Badanie wykonywane jest przesiewowo, jako element panelu lipidowego, tzw. lipidogramu, który zleca się w ramach zmniejszenia ryzyka rozwoju miażdżycy i profilaktyki chorób układu sercowo-naczyniowego, jak choroba wieńcowa, zawał serca, udar mózgu. Obniżony poziom cholesterolu HDL jest czynnikiem ryzyka choroby niedokrwiennej, nawet jeśli poziom całkowitego cholesterolu pozostaje w granicach normy.

Cholesterol LDL - frakcja cholesterolu całkowitego będąca lipoproteiną o niskiej gęstości (ang. low-density lipoprotein), nazywana "złym cholesterolem". LDL odpowiedzialny jest za transport cholesterolu, kwasów tłuszczowych i trójglicerydów z wątroby, gdzie jest syntetyzowany do tkanek obwodowych ciała. Powstaje jako końcowy produkt przemian cząstek VLDL, czyli lipoprotein o bardzo niskiej gęstości, a jego stęzenie zależne jest nasilenia syntezy cząstki VLDL, jej przemian i tempa wychwytu LDL przez tkanki.

Badanie wykonywane jest przesiewowo, jako element panelu lipidowego, tzw. lipidogramu, który zleca się w ramach zmniejszenia ryzyka rozwoju miażdżycy i profilaktyki chorób układu sercowo-naczyniowego, jak choroba wieńcowa, zawał serca, udar mózgu. Podniesione stężenie cholesterolu LDL jest czynnikiem ryzyka choroby niedokrwiennej, nawet jeśli poziom całkowitego cholesterolu pozostaje w granicach normy.

Cholesterol jest składnikiem błon komórkowych, a także prekursorem witaminy, D3, hormonów płciowych (testosteronu, estrogenu, progesteronu) i nadnerczowych (kortyzolu).
Cholesterol produkowany jest w wątrobie i dostarczany do organizmu z pożywieniem. Badanie poziomu cholesterolu wykonuje się przesiewowo w badaniach okresowych i w diagnostyce chorób układu sercowo-naczyniowego jak choroba wieńcowa serca, miażdżyca tętnic, zawały, udary. Badanie zleca się również u osób z zaburzeniami lipidowymi lub ze zdiagnozowaną hipercholesterolemią rodzinną.

Ocena stężenia cholesterolu całkowitego jest wypadkową trzech frakcji: cholesterolu HDL (tzw. dobry cholesterol), odpowiadającego za transport zwrotny z komórek do wątroby, cholesterolu LDL (tzw. zły cholesterol), który przyczynia się do rozwoju blaszek miażdżycowych, zwężających światło tętnic, a także z lipoproteiny bardzo małej gęstości (VLDL). 

D-dimer stanowi końcowy produkt rozpadu fibryny - białka biorącego udział w procesie krzepnięcia krwi. Wykonanie pomiaru D-dimerów pozwala na diagnozowanie nieprawidłowego krzepnięcia krwi: zakrzepicy żylnej i tętniczej, zatorowości płucnej, rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC), a także umożliwia dalsze leczenie tych schorzeń. Wysokie stężenia d-dimerów może sugerować na chorobę zakrzepowo-zatorową, rozwój nowotworu oraz zespół DIC. Pomiar D-dimerów wykonuje się w przypadku symptonów, które przemawiają za zrobieniem testów, a świadczą o zakrzepicy: ból kończyn dolnych, obrzęk, zaczerwienienie skóry kończyn dolnych, ból w klatce piersiowej, duszność, oczywiste osłabienie i podwyższoną temperaturę ciała.

Elektrolity: kation sodowy (Na+) i potasowy (K+) są najważniejszymi jonami osocza, które pozwalają na utrzymanie równowagi wodno-elektrolitowej ustroju. Zarówno ich niedobór, jak i nadmiar może mieć niebezpieczne skutki zdrowotne.
Badanie wykonuje się w przypadkach znacznej utraty płynów, w incydentach utraty przytomności, zaburzeniach pracy serca, czy w podejrzeniu niewydolności nerek.

Glukoza to cukier prosty, który stanowi podstawowe źródło energii w organizmie. Glukoza jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania narządów ludzkich. Za regulowanie jej poziomu odpowiada hormon trzustkowy - insulina. Jeżeli w organizmie występują zaburzenia poziomu glukozy we krwi, może dojść do stanu hiperglikemii - podwyższonego poziomu glukozy bądź hipoglikemii - zaniżonego poziom glukozy.
Symptomy sugerujące niskie stężenie glukozy to: ogólne osłabienie, drżenie rąk, senność, rozdrażnienie, bóle brzucha, tachykardia, a nawet tzw. śpiączka cukrzycowa. Z kolei podwyższone stężenie glukozy powoduje wzmożone pragnienie, potrzebę częstego oddawania moczu, senność, problemy z koncentracją. 

Homocysteina (HCY) jest aminokwasem, powstającym z wyniku przemian biochemicznych z innego aminokwasu-metioniny i stanowi pośredni produkt w procesie syntezy cysteiny.
Pomiar homocysteiny jest wykorzystywany do oceny ryzyka rozwoju chorób sercowo-naczyniowych i naczyniowo-mózgowych o podłożu miażdżycowym i zakrzepowym. Wzrost poziomu HCY powoduje degradacje i zatrzymanie produkcji głównych składników naczyń krwionośnych: kolagenu, elastyny, proteoglikanów, co przekłada się na zmniejszoną ich elastyczność. Taki stan rzeczy doprowadza do powstania miażdżycy tętnic i zakrzepicy żylnej.

Oznaczenie stężenia HCY wykonuje się przede wszystkim u osób cierpiących na nadciśnienie, chorych na cukrzycę, z nadwagą, u palaczy i u osób z zaburzeniami gospodarki lipidowej, u których wzrasta ryzyko udarów, choroby wieńcowej, zawału serca. Powodem wzrostu stężenia HCY we krwi mogą być niedobory witaminy B12, B6 i kwasu foliowego.

Hiperhomocystemii sprzyja również mała aktywność fizyczna, palenie tytoniu, zła dieta i nadmierne spożycie alkoholu. 

Magnez to jeden z podstawowych elektrolitów, który występuje w organizmie człowieka. Odpowiada za prawidłową pracę układu nerwowego oraz wpływa na działanie mózgu i serca. Jest budulcem kości, a także wspomaga procesy funkcji mięśni. Stabilizuje poziom ciśnienia tętniczego we krwi. Należy pamiętać, iż niedobór (hipomagnezia), jak i nadmiar (hipermagnezja) tego pierwiastka mogą przyczynić się do wystąpienia mniej lub bardziej poważnych problemów zdrowotnych.

Do objawów hipomagnezji zaliczamy: zaburzenia nastroju, nadpobudliwość, drżenia, skurcze mięśni, a także zaburzenia pracy układu sercowo-naczyniowego. Z kolei stan hipermagnezji objawia się obniżeniem ciśnienia tętniczego, osłabieniem mięśni, problemami z wydalaniem i oddawaniem moczu, a nawet w poważniejszym stadium zaburzeniem pracy mięśnia sercowego, który może doprowadzić do zatrzymania akcji serca.

Magnez w pożywieniu znajduje się głównie w produktach zbożowych.

Cholesterol nie-HDL jest parametrem odzwierciedlającym poziom frakcji tzw. "złego cholesterolu", który bierze udział w procesach miażdżycowych.
Poziom nie-HDL wylicza się z różnicy stężenia cholesterolu całkowitego i HDL.

Troponina jest białkiem kurczliwym mięśni szkieletowych i mięśnia sercowego, odpowiadającym za regulowanie szybkości i siły skurczu mięśnia. Pomiar Troponiny hs (wysokoczuła troponina) jest testem wykorzystywanym w diagnostyce zawału mięśnia sercowego. Im wyższe stężenie troponiny we krwi, tym większy obszar mięśnia prawdopodobnie został objęty zawałem. Badanie ma wysoką wartość diagnostyczną w rozpoznaniu zawału serca bez uniesienia odcinka ST w badaniu EKG, czyli zawału typu NSTEMI (ang. non-ST-elevation myocardial infarction). Wynik oznaczenia troponiny hs powinien być weryfikowany z objawami klinicznymi Pacjenta, a także za pomocą dodatkowych badań. Podwyższony poziom troponiny może sugerować bowiem również inne zaburzenia, zupełnie niezwiązane z sercem, jak: niewydolność nerek, przewlekłe choroby nerek, zapalenie mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu serca, zatorowość płucną. Poziom troponiny wzrasta także po intensywnym wysiłku fizycznym.

Trójglicerydy (TG, Triglicerydy) stanowią podstawową formę magazynowania kwasów tłuszczowych. Zaleca się kontrolowanie poziomu trójglicerydów, gdyż zaburzenia ich poziomu mogą prowadzić do rozwoju chorób sercowo-naczyniowych, cukrzycy, a także do zapalenia trzustki i uszkodzenia wątroby.
Podwyższony poziom trójglicerydów występuje również u osób otyłych, kobiet w ciąży, pacjentów powyżej 45 roku życia oraz u osób, u których zdiagnozowano niedoczynność tarczycy.