Gdy pojawiają się objawy wskazujące na anemię, należy wykonać morfologię. Podejrzenie
potwierdza zmniejszone stężenie hemoglobiny we krwi. Ocenia się też liczbę i wielkość krwinek czerwonych.
Gdy przyczyna anemii jest niejasna, wykonuje się badania dodatkowe. Określa się na przykład
liczbę najmłodszych krwinek czerwonych (retikulocytów), stężenie witaminy B12 i kwasu foliowego, sprawdza się
odczyn Coombsa, przeciwciała przeciw krwinkom czerwonym czy poziom żelaza oraz ferrytyny. Bardzo ważne jest
również badanie fizykalne i wywiad lekarski.
Leczenie niedokrwistości zależy od przyczyny choroby. Należy wyeliminować czynnik wywołujący
chorobę, czyli uzupełnić niedobory żelaza czy wyleczyć chorobę podstawową powodującą niedokrwistość.
Najczęściej występującą anemię - z niedoboru żelaza - leczy się preparatami żelaza, które są
dawkowane w zależności od stopnia jego niedoboru, a w przypadku małych dzieci również od wieku i masy ciała. Gdy
stwierdza się nietolerancję doustnych preparatów żelaza, upośledzone wchłanianie żelaza z przewodu pokarmowego lub
gdy utrzymuje się duża utrata żelaza, stosuje się żelazo w postaci pozajelitowej, to jest w formie iniekcji
dożylnych lub domięśniowych. Czasem konieczne jest przetaczanie krwinek czerwonych czy przeszczepienie szpiku
(transplantacja komórek krwiotwórczych).
Czy anemia jest groźna? Choć niedokrwistość to najczęściej diagnozowane zaburzenie krwi, nie
wolno jej lekceważyć. Jest niebezpieczna, ponieważ może powodować różne dolegliwości i komplikacje (w tym
komplikacje ciąży, prowadzić do opóźnienia fizycznego czy rozwoju intelektualnego), a z czasem siać spustoszenie w
organizmie. Nieleczona anemia może nawet prowadzić do śmierci.