Choć typowo waga osoby zmagającej się z anoreksją jest zbyt niska, ona i tak jest przekonana, że waży za dużo. Dlatego robi wszystko, by schudnąć. W rezultacie choroba prowadzi do szybko postępującego wyniszczenie organizmu.

Jadłowstręt psychiczny występuje najczęściej u nastolatek i u młodych kobiet. Według specjalistów największe zagrożenie zaburzeniem dotyczy osób pomiędzy 14. a 18. rokiem życia.

Jako pierwszy anoreksję opisał Richard Morton w XVII wieku. Obecnie klasyfikacja ICD-10 wyróżnia dwie postaci anoreksji. To jadłowstręt psychiczny i jadłowstręt psychiczny atypowy. Wyróżnia się także dwa główne typy anoreksji: restrykcyjny i bulimiczny. Obok anoreksji, do najczęściej występujących zaburzeń odżywiania, zalicza się bulimię (bulimia nervosa, żarłoczność psychiczna).

Przyczyny anoreksji są różnorodne: psychologiczne, genetyczne, kulturowe i rodzinne. Ponieważ może ich być wiele, stąd etiologia jest złożona.

Czynniki psychologiczne, które mogą mieć wpływ na rozwój anoreksji, to depresja, zaburzenia osobowości, obsesje i kompulsje, trauma psychologiczna lub fizyczna, a także niska samoocena oraz perfekcjonizm.

Czynniki genetyczne, mogące stać się przyczyną anoreksji, to choroby układu pokarmowego, jak również niekorzystne czynniki działające w okresie ciąży i okołoporodowym.

Czynniki kulturowe mające wpływ na pojawienie się jadłowstrętu psychicznego, to niezadowolenie ze swojego wyglądu, silna koncentracja na własnym ciele, ale także kulturowa presja dotycząca odchudzania i stosowania diety czy piętnowanie otyłości.

Nie bez znaczenia są predyspozycje rodzinne, takie jak relacje z rodzicami utrudniające osiągnięcie autonomii w okresie dojrzewania, specyficzny model rodziny, występowanie zaburzeń odżywiania czy uzależnienia od alkoholu.

Anoreksja jest chorobą, która wyniszcza organizm, rzutuje negatywnie zarówno na strefę psychiczną, jak i fizyczną. Jej objawy to:

• nadmierna utrata masy ciała BMI do poziomu 17,5 lub do osiągnięcia wartości co najmniej o 15 % niższej niż prawidłowa masa ciała,
• unikanie posiłków, chowanie jedzenia i udawanie jego konsumpcji, nieustanne liczenie kalorii,
• prowokowanie wymiotów, katowanie się wielogodzinnymi ćwiczeniami, by spalić kalorie, stosowanie preparatów wspomagających utratę kilogramów,
• zaburzony obraz swojego ciała. Osoba chora uważa się za osobę otyłą, choć jest przesadnie szczupła. To dlatego nieustannie narzuca sobie ograniczenia dotyczące przyjmowania pokarmów oraz ustala limit wymarzonej wagi na bardzo niskim poziomie, często nieosiągalnym dla zdrowego człowieka. Lęk przed przybraniem na wadze jest obsesyjny,
• ogromna koncentracja na odchudzaniu: monitorowanie efektów starań poprzez ważenie się i mierzenie obwodów ciała,
• apatia, przewlekłe zmęczenie, pogorszenie samopoczucia, drażliwość, obniżenie nastroju, depresja, bezsenność,
• problemy ze zdrowiem: od zapalenia dziąseł i problemów z zębami, przez anemię i niedobory, po stany zapalne jelit czy zwiększoną podatność na infekcje,
• zaburzenia hormonalne. Może dojść do zatrzymania miesiączki, zmian metabolicznych w obrębie hormonu tarczycy czy nieprawidłowego wydzielania insuliny,
• zmiany w wyglądzie: wypadanie włosów, zażółcenie skóry, osłabienia kondycji skóry, włosów i paznokci.

Anoreksję trzeba bezwzględnie leczyć. W tym celu wykorzystuje się psychoterapię indywidualną lub grupową. Jej celem jest poprawa sposobu myślenia, wypracowanie zdrowego postrzegania jedzenia, a także nauka radzenia sobie z emocjami i napięciem, które doprowadziły do zaburzenia odżywiania.

Terapia anoreksji to proces trudny, złożony i czasochłonny. Uczestniczy w nim nie tylko psychiatra, ale także psychoterapeuta czy psycholog oraz dietetyk. Bardzo ważna jest współpraca rodziny osoby chorej.

Gdy wymaga tego zły stan psychiczny, wdraża się także leki przeciwdepresyjne. W ciężkich przypadkach niezbędna jest hospitalizacja i opieka internistyczna. Im bardziej zaawansowana choroba, tym większe ryzyko wystąpienia kolejnych poważnych, ogólnoustrojowych powikłań. Nieleczona anoreksja prowadzi do wyniszczenia organizmu, a także śmierci.