Objawy grzybicy narządów płciowych są mało specyficzne, często przypominają zakażenia
bakteryjne, stąd bardzo ważne jest przeprowadzenie badań i laboratoryjne potwierdzenie kandydozy. Lekarz
zwykle pobiera wymaz wydzieliny z pochwy, sromu czy z penisa i zleca wykonanie analiz mikologicznych. Można
także wykonać testy wrażliwości na leczenie konkretnego szczepu wywołującego kandydozę.
Zarówno ustalenie czynnika etiologicznego infekcji, jak i identyfikacja gatunku grzyba,
wpływają na skuteczność leczenia. W terapii grzybicy pochwy stosuje się leki przeciwgrzybiczne w postaci
kremów, czopków, globulek, tabletek doustnych lub dopochwowych.
Warto również włączyć leczenie domowe, obejmujące:
- Modyfikację diety. Tę należy wzbogacać o świeże warzywa i owoce, ryby i drób, a także bogate w
błonnik produkty pełnoziarniste oraz produkty zawierające niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe i
pałeczki kwasu mlekowego. Jednocześnie należy unikać (bądź ograniczać) alkoholu, dużych ilości
nabiału (z wyjątkiem jogurtów), fast foodów oraz cukru, białej mąki i produktów pszennych,
- suplementować probiotyki, czyli preparaty zawierające bakterie kwasu mlekowego,
- pić dużo wody,
- przestrzegać zasad higieny osobistej: dokładnie myć narządy płciowe wodą lub płynem do higieny
intymnej, codziennie zmieniać bieliznę,
- prowadzić higieniczny tryb życia, pamiętając o aktywności fizycznej i odpoczynku oraz unikaniu
sytuacji stresowych,
- nosić bieliznę, przewiewną i luźną bieliznę,
- po wypróżnieniu wycierać się zawsze w kierunku od przodu do tyłu,
- po kąpieli w basenie brać prysznic,
- powstrzymać się od stosunków seksualnych podczas leczenia,
- stosować nasiadówki i kąpiele z wyciągiem z ziół, przemywać narządy intymne kwasem borowym.
Grzybicy narządów płciowych nie należy bagatelizować, ponieważ choroba jest nie tylko
dokuczliwa i obniża jakość codziennego funkcjonowania, ale i może prowadzić do groźnych powikłań, takich jak
uogólniona kandydoza, stany zapalne wyższych odcinków dróg rodnych, zrosty i bliznowacenia, niedrożność
jajowodów i niepłodność mechaniczna, a także zakażenia wewnątrzmaciczne lub okołoporodowe płodu w przypadku
ciężkiej kandydozy u kobiet.