Zapalenie dróg żółciowych (łac. cholangitis) jest chorobą, która pojawia się w wyniku zakażenia
(wtórne zapalenie dróg żółciowych) lub reakcji autoimmunologicznej (pierwotne stwardniające zapalenie przewodów
żółciowych – PSC).
Pierwotne zapalenie dróg żółciowych (PSC) to rzadka choroba autoimmunologiczna. Nie jest
spowodowana żadnym współistniejącym schorzeniem. Określa się je jako stwardniające, ponieważ w okolicy przewodów
tworzą się blizny zmniejszające ich elastyczność. Patologia stanowi około 10% wszystkich przypadków cholangitis.
Choroba najczęściej występuje u mężczyzn pomiędzy 30. a 50. rokiem życia. U większości chorych
stwierdza się nieswoiste zapalenie jelit (najczęściej wrzodziejące zapalenie jelita grubego, rzadziej chorobę
Leśniowskiego-Crohna). To choroba postępująca, która prowadzi do raka dróg żółciowych oraz marskości wątroby i jej
powikłań.
Wtórne zapalenie dróg żółciowych rozwija się w następstwie istnienia innej choroby dróg
żółciowych lub wątroby. Mogą do niego prowadzić urazy jamy brzusznej, zabiegi w obrębie przewodów żółciowych,
zapalenie trzustki i nowotwory. Choroba powstaje wskutek zakażenia uprzednio zablokowanych dróg żółciowych. Gdy
dochodzi do ich zwężenia, żółć ma utrudniony odpływ i gromadzi się powyżej zwężenia. Wówczas ulega zakażeniu.
Stan zapalny przewodów żółciowych wywołują bakterie: Escherichia coli, pałeczki Klebsiella
pneumoniae, Proteus mirabilis i ziarenkowiec Enterococcus, ale także wirusy i pasożyty obecne w zakażonej wodzie
lub surowym mięsie. Niegdyś najczęstszą przyczyną zapalenia dróg żółciowych była kamica.